Monday, December 28, 2015

Παρακλητικός Κανών εις τον Άγιον Νεκτάριο




Ο Ιερεύς:

Ευλογητὸς ο Θεὸς ημών, πάντοτε· νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.



Ο Χορός:

Αμήν.



Ψαλμός ρμβ΄ (142)




Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσον μου εν τη δικαιοσύνη σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιοθήσεται ενώπιόν σου πας ζων. ’Οτι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου. Εταπείνωσε εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς ως νεκρούς αιώνας, και ηκηδίασεν επ’ εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων. Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ’ εμού και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, πρός σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν τό θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου, και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμί.



Και ευθύς το.



Ήχος δ΄



Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.



Στίχ. α΄ Ἐξομολογείσθε τω Κυρίῳ, και επικαλείσθε το όνομα το άγιον Αυτού.



Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.



Στίχ. β΄ Πάντα τα έθνη εκύκλωσαν με, και τώ ονόματι Κυρίου ημυνάμην αυτούς.



Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.



Στίχ. γ΄ Παρὰ Κυρίου εγένετο αύτη, και έστι θαυμαστὴ εν ὀφθαλμοίς ημών.



Θεός Κύριος, και επέφανεν ημίν· ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.



Είτα τα παρόντα Τροπάρια.



Ήχος πλ. δ΄ «Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ»

Του Ιεράρχου τω πανσέπτω λειψάνω, οι εν κινδύνοις συνεχόμενοι πλείστοις προσπέσωμεν κραυγάζοντες εκ βάθους ψυχής, Άγιε Νεκτάριε, ως πιστών αντιλήπτωρ, πρόφθασον και λύτρωσαι της παρούσης ανάγκης τους προσιόντας, Πάτερ, εκ ψυχής τη ιερά προστασία της σκέπης σου.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Ως ειληφώς παρά Θεού εξουσίαν, του θεραπεύειν τας δεινάς καχεξίας των προσιόντων, Πάτερ, τοις λειψάνοις σου, ίασαι δεόμεθα, τούς δεινώς θλιβομένους, νόσοις και παθήμασι, και πικραίς αλγηδόσι, και εν ειρήνη φύλαττε ημάς, ταις σαις πρεσβείαις Νεκτάριε Όσιε.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.



Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προίστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; τις δε διεφύλαξεν, εως νυν ελευθέρους; ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σού. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.



Ψαλμός ν΄ (50)




Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα ελεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου, εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου έστι δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιον σου εποίησα, όπως αν δικαιωθείς εν τοις λόγοις σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε. Ιδοί γαρ εν ανομίαις συνελήφθην και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινομένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνησον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου σου, και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στηριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αινεσίν Σου. Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ούκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινομένην ο Θεός ούκ εξουδενώσει. Αγάθυνον, Κύριε , εν τη ευδοκίαν σου την Σιώ, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.



Είτα ψάλλομεν τον κανόνα.



Ωδή α΄ Ειρμός Ήχος πλ. δ΄




Υγράν διοδεύσας ωσεί ξηράν, και την αιγυπτίαν μοχθηρίαν διαφυγών, ο Ισραηλίτης ανεβόα, Τω Λυτρωτή και Θεώ ημών άσωμεν.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πληγέντα τα σώμα και την ψυχήν, παθών ταις βολίσι, τη πρεσβεία των σων ευχών, Νεκτάριε Πάτερ ίασαί με, σοι γαρ προσήλθον ο τάλας δεόμενος.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ο νους μου πεπώρωται αληθώς, και του σώματος μου εξησθένησεν η ισχύς, αλλ' ήδη συ Πάτερ την υγείαν, εν αμφοτέροις παράσχου και σώσον με.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Νοσούντων ταχύτατος ιατρός και των θλιβομένων αντιλήπτωρ και αρωγός, οφθείς, Ιεράρχα, θεία νεύσει, τα της ψυχής μου θεράπευσον τραύματα.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Ωραίος προήλθε καθ' ο Θεός, μορφή εν βροτεία εκ γαστρός σου παρθενικής, ο Λόγος λυτρούμενος τον κόσμον, εξ αλογίας παθών, Παναμώμητε.



Ωδή γ΄ Ειρμός



Ουρανίας αψίδος, οροφουργέ Κύριε, και της Εκκλησίας δομήτορ, συ με στερέωσον, εν τη αγάπη τη ση, των εφετών η ακρότης, των πιστών το στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Νεκρωθείς τη κακία οδυνηρώς έρριμμαι, της αναισθησίας τω τάφω -οίμοι! τι γένωμαι; αλλά θαρρήσας σοι, ουκ απογνώσομαι, Πάτερ, όθεν μη παρίδης με εξαπολύμενον.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Οδυνώμενον σφόδρα των αναγκών καύσωνι, και των, αλγεινών ταις εφόδοις περιστατούμενον, συ με κυβέρνησον, προς σωτηρίας λιμένα, και των πόνων κούφισον, Πάτερ το άλγος μου.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Χειμαζόμενον σάλω, αμαρτιών, Όσιε, των σων πρεσβειών τω ιστίω, προς τον ακύμαντον όρμον με ίθυνον της αληθούς μετανοίας, ίνα μακαρίζω σε, Πάτερ Νεκτάριε.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.


Λεπρωθείς συμβουλία του δυσμενούς, άχραντε, έσβεσα ψυχής μου το κάλλος και παρεχάραξα, την ωραιότητα της αρχικής ευπρεπείας και νυν μετανοούντα με, αύθις ωράισον.

Διάσωσον από κινδύνων τους ικέτας σου, Ιεράρχα, ότι πάντες τη ση πρεσβεία προστρέχομεν, και ρύσαι παντοίων ημάς θλίψεων.

Επίβλεψον εν ευμενεία Πανύμνητε Θεοτόκε επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.

Ήχος β΄ «Πρεσβεία θερμή»

Πηγή δαψιλής θαυμάτων αναδέδεικται, η θεία σορός, Νεκτάριε του σκήνους σου, ψυχάς αποκαθαίρουσα και δαιμόνων την λώβην διώκουσα, και εμπιμπλώσα χαράς πνευματικής, τους προσιόντας, Πάτερ, εκ πίστεως.



Ωδή δ΄ Ειρμός



Εισακήκοα, Κύριε, της οικονομίας σου το μυστήριον, κατενόησα τα έργα σου, και εδόξασά σου την θεότητα.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Η σορός των λειψάνων σου, των σωμάτων παύει τα αρρωστήματα, των ψυχών λύει τα κύματα, ενεργεία, Πάτερ, θείου Πνεύματος.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρώσιν θείαν πρυτάνευσον τοις εν ασθενείαις ποικίλαις στένουσι, και δαιμόνων την ενόχλησιν, Πάτερ, αποδίωξον εκ των παίδων σου.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Ώσπερ ρείθρα θεόβρυτα, τα των ιαμάτων βλύσον χαρίσματα, και παθών σβέσον τους άνθρακας, και τον της ψυχής μου ξήρανον βόρβορον.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Νομοθέτην και Κύριον, υπέρ νόμον, Κόρη, φύσεως τέξασα, ανομίας μου την κλύδωνα, πράυνον τη αύρα νόμω του πνεύματος.


Ωδή ε΄ Ειρμός

Φώτισον ημάς, τοις προστάγμασί σου, Κύριε, και τω βραχίονί σου τω υψηλώ, την σην ειρήνην, παράσχου ημίν, φιλάνθρωπε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ήρεμον ζωήν και ατάραχον, Νεκτάριε, και σκανδάλων υπερτέραν κοσμικών, τοις τιμώσι σε παράσχου Παναοίδιμε.


Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Μάστιγι των σων παρακλήσεων, Νεκτάριε, αποδίωξον δαιμόνων την πληθύν, την μαστίζουσαν αθλίως την καρδίαν μου.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Άγρυπνος φρουρός, και προστάτης και υπέρμαχος, και αντιλήπτωρ, Νεκτάριε, γενού, τοις προστρέχουσι τη θήκη των λειψάνων σου.

Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Σκεύος εκλεκτόν, Θείου Πνεύματος με έργασαι, τον υπάρξαντα δοχείον πονηρόν, ως σκηνή του Θεού Λόγου Παναμώμητε.



Ωδή στ΄ Ειρμός



Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον, και αυτώ απαγγελώ μου τας θλίψεις, ότι κακών η ψυχή μου επλήσθη, και η ζωή μου τω Άδη προσήγγισε, και δέομαι ως Ιωνάς, Εκ φθοράς, ο Θεός με ανάγαγε.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.



Λιμένα πνευματικόν, εποπτεύων, και απαύστως προστατεύων μη παύση, της ιεράς σου Μονής Θεοφόρε, της κεκτημένης ως μέγα θησαύρισμα, Νεκτάριε θαυματουργέ, την σορόν των αγίων λειψάνων σου.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Υπέκυψα τη φθορά ο άθλιος, ως ηψάμην του καρπού της απάτης, ένθεν Χριστόν μακρυνθείς, τας ευθύνας της αγνωσίας μου ήδη εισπράττομαι αλλά συ, Πάτερ, συμπαθώς, ως ποιμήν αληθής με ανάκτησαι.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Την άυλον, λειτουργίαν Άγιε, αναφέρων εν υψίστοις τω Λόγω, τους εμπλακέντας διχτύοις της ύλης, και εμπεσόντας κακίας εις βάραθρα, ανύψωσον προς αρετών, τας αρίστας υψώσεις, Νεκτάριε.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Ρυόμενος τους ανθρώπους, άχραντε, ο Δεσπότης της αρχαίας κατάρας, εκ της γαστρός σου ως βρέφος προήλθεν, ο Ποιητής των αιώνων και Κύριος, και εθεούργησεν ημών, την ουσίαν, ως μόνος φιλάνθρωπος.

Διάσωσον, από κινδύνων τους ικέτας σου, Ιεράρχα, ότι πάντες τη ση πρεσβεία προστρέχομεν, και ρύσαι παντοίων ημάς θλίψεων.

Άχραντε, η διά λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως επ' εσχάτων, των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το εγκώμιον του Αγίου.

Ήχος γ΄ «Μέγαν εύρατο»

Νέκταρ εύοσμον τα ρήματά Σου, θείον άρωμα τα φθέγματά Σου τοις πιστοίς πιστώς παρέχουσι, Νεκτάριε όθεν, και ο Κύριος ου τον δρόμον τετέλεκας και την πίστιν άμωμον εν τω βίω τετήρηκας, της αϊδίου δόξης τον στέφανον σοι δεδώρηται. Χαίροις δε Συλήβρια, συν αυτή και Πεντάπολις, μοναζουσών δε η πληθύς η εν Αιγίνη κραυγάζουσα, χαίρε το στήριγμα ημών, παμμάκαρ, Πάτερ, Νεκτάριε.

Ήχος β΄ «Προστασία των χριστιανών»

Πεπτωκότων επανόρθωσις γέγονας, και των κλονουμένων, Νεκτάριε στήριγμα, εν υστέροις τοις καιροίς παρά Κυρίου δοξασθείς αλλά και νυν των καθ' ημών φρυαττομένων, την ορμήν ταπεινώσας κατάβαλε, άφεσιν των πταισμάτων, λύτρωσιν των σφαλμάτων, και φωτισμόν παρά Θεού, τοις τιμώσι σε δωρούμενος.



«Προκείμενον»

Οι ιερείς σου, Κύριε, ενδύσονται δικαιοσύνην και οι οσιοί σου αγαλλιάσονται.



Στίχος: Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω;



Ο Ιερεύς: Και υπέρ του καταξιωθήναι... και τα λοιπά.



Ευαγγέλιον.

Είπεν ο Κύριος. Εγώ ειμί η θύρα δι' εμού, εάν τις εισέλθη, σωθήσεται και εισελεύσεται και εξελεύσεται, και νομήν ευρήσει. Ο κλέπτης ουκ έρχεται ει μη ίνα κλέψη και θύση και απολέση εγώ ήλθον ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσιν. Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός ο Ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων ο μισθωτός δε και ουκ ων ποιμήν, ου ουκ εισί τα πρόβατα ίδια, θεωρεί τον λύκον ερχόμενον και αφίησι τα πρόβατα, και φεύγει και ο λύκος αρπάζει αυτά, και σκορπίζει τα πρόβατα. O δε μισθωτός φεύγει ότι μισθωτός εστί, και ου μέλει αυτώ περί των προβάτων. Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός και γινώσκω τα εμά, και γινώσκομαι υπό των εμών. Καθώς γινώσκει με ο Πατήρ καγώ γινώσκω τον Πατέρα και την ψυχήν μου τίθημι υπέρ των προβάτων. Και άλλα πρόβατα έχω, α ουκ εστίν εκ της αυλής ταύτης κακείνα με δει αγαγείν, και της φωνής μου ακούσουσι και γενήσεται μία ποίμνη εις ποιμήν.



Ο Χορός: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.



Ταίς του Ιεράρχου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.



Ταις της Θεοτόκου πρεσβείες Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη των εμών εγκλημάτων



Στίχος: Ελέησον με, ο Θεός, κατά το μέγα Έλεός Σου, και κατά το πλήθος

των οικτιρμών Σου, εξάλειψον το ανόμημά μου.



Ήχος πλ. β΄ «Όλην αποθέμενοι»

Όλως εκ νεότητος την αφθαρσίαν ποθήσας, νυκτός και ημέρας τε, νόμους τους της χάριτος εμελέτησας, ένθεν δη ήνεγκας, ως ξύλον ευώδες, τους καρπούς του Θείου Πνεύματος, δι' ων εκάστοτε τρέφεις των πιστών την διάνοιαν, και θάλπεις τα φρονήματα, των ειλικρινώς προσιόντων σοι, και διασκεδάζεις, Νεκτάριε, του ψεύδους την αχλύν, ως καθαρώτατον σκήνωμα, της Τριάδος Όσιε.



Ο Ιερεύς: Σώσον ο Θεὸς τον λαόν σου…



Κύριε, ελέησον (ιβ΄)



Ωδή ζ΄ Ειρμός



Οι εκ της Ιουδαίας, καταντήσαντες Παίδες εν Βαβυλώνι ποτέ, τη πίστει της Τριάδος, την φλόγα της καμίνου, κατεπάτησαν ψάλλοντες, Ο των Πατέρων ημών Θεός, ευλογητός ει.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ωρυόμενος κύκλω, της ψυχής μου ως λέων εχθρός o δόλιος, πειράται καθ' εκάστην, κατάβρωμα ποιήσαι, τον ικέτην σου, Όσιε, συ ουν τας μύλας αυτού σύντριψον ουρανόθεν.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Σωμάτων ευρωστίαν, και ψυχών ευεξίαν Πάτερ Νεκτάριε, και λύσιν αθυμίας, και πάσης εριθείας τοις βοώσι πρυτάνευσον, ο των πατέρων ημών Θεός ευλογητός ει.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Αλγηδόνων ποικίλων, πειρασμών ψυχοφθόρων και περιστάσεων, και φθόνου και κακίας, και πάσης βασκανίας ανωτέρους διάσωζε τους σε τιμώντας πιστώς, Νεκτάριε παμμάκαρ.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.


Ιλαστήριον θείον, ανεδείχθης τεκούσα τον λυτρωσάμενον, ημάς της καταδίκης, ως δόντα εκουσίως εαυτόν τω Γεννήτορι, λύτρον υπέρ των πολλών, Παρθένε Θεοτόκε.



Ωδή η΄ Ειρμός



Τον Βασιλέα των ουρανών, ον υμνούσι στρατιαί των Αγγέλων, υμνείτε, και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Πληγών τα έλκη, και ανιάτους οδύνας, και πάρεσιν μελών τε και των άρθρων, ίασαι, Παμμάκαρ, τη θεία χειρουργία.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Αθανασίας, περιφανή σε λειμώνα, επιστάμενοι Νεκτάριε, αιτούμεν, της οσμής ρυσθήναι θανάτου αιωνίου.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Τα των δαιμόνων σμήνη, την θείαν σου κλήσιν, Πάτερ, φρίττουσιν ως πυρ αναλίσκον όθεν εξ ανθρώπων διώκονται ταχέως.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Εκ σου ετέχθη ο γεννηθείς προ αιώνων, καθ' α γέγραπται, εκ του Πατρός αρρεύστως, σώζων, Θεοτόκε, τους σε υπερυψούντας.



Ωδή θ΄ Ειρμός




Κυρίως Θεοτόκον, σε ομολογούμεν, οι δια σου σεσωσμένοι, Παρθένε αγνή, συν Ασωμάτοις χορείαις, σε μεγαλύνοντες.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Ρανίσιν Ιεράρχα, των θείων σου χαρίτων, την χερσωθείσαν καρδίαν μου άρδευσον, ίνα Χριστώ εκβλαστήση καρπόν εύπρόσδεκτον.



Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Γαλήνην και ειρήνην, και πατρικήν εξ ύψους, ως συμπαθή ευλογίαν, Νεκτάριε, τη Θεολέκτω Μονή σου παράσχου, Όσιε.



Δόξα Πατρί και Υιώ και αγίω Πνεύματι.

Μακρύνας την ψυχήν μου, παθών της τυραννίδος, τοις του Χριστού δικαιώμασι δούλωσον, τας του νοός μου δυνάμεις, Πάτερ Νεκτάριε.



Και νυν και αει, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

Θεοτοκίον.

Μήτρανδρε Παρθένε μετά του Νεκταρίου, τον σον Υιόν και Θεόν καθικέτευε, υπέρ των πίστει τιμώντων τα μεγαλεία σου.



Άξιον εστίν, ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβεὶμ και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν· την όντως Θεοτόκον, Σε μεγαλύνομεν.



Μεγαλυνάρια.

Ίλεως γενού μοι τω ταπεινώ, ότι πλήν σου άλλην ου γινώσχω καταφυγήν ο εν αμαρτίαις παντοίαις πεπλησμένος, ελέησον με μόνη χριστιανών η Ελπίς.

Πάτερ Παντοκράτωρ Δημιουργέ, άρχων της ειρήνης και φρονήσεως χορηγέ, ικετεύομέν σε, κατάπαυσον πολέμους και δώρησαι ειρήνην, μόνε φιλάνθρωπε.

Λύσον του λαού σου τας συμφοράς, πράϋνον τα έθνη και συμμάχησον βασιλεί δώρησαι τω κόσμω ομόνοιαν, ειρήνην και ρύσαι τους σους δούλους πάσης κολάσεως.

Τον της ευσεβείας νέον πυρσόν και της Εκκλησίας τον ακοίμητον οφθαλμόν, τον εκ Σηλυβρίας αστράψαντα αρτίως Νεκτάριον τον θείον ύμνοις τιμήσωμεν.

Χαίροις ο νεόρρυτος ποταμός, ο την εκκλησίαν ταις αύλοις επιρροαίς άρδων και ευφραίνων, και την της δυσσεβείας πλήμμυραν κατακλύζων, Πάτερ Νεκτάριε.

Λάμψας εν τω ύψει των αρετών, ώσπερ θείος λύχνος απαστράπτεις διά παντός εν τη οικουμένη, Νεκτάριε παμμάκαρ, των θείων σου θαυμάτων τα σελαγίσματα.

Εκ παιδός ποθήσας την αρετήν, έφθασας εις μέτρον ηλικίας της του Χριστού και Αρχιερέων αρχέτυπον εδείχθης, χρισθείς, Πάτερ, ελαίω αγαλλιάσεως.

Χαίροις τεθλιμμένων ο αρωγός και των δαιμονιώντων ο ταχύτατος ιατρός, χαίροις ο θεράπων ο νέος της Τριάδος, Νεκτάριε Θεόφρων, Πιστών ο Θέμελος.

Του Ευαγγελίου ταις καλλοναίς εκλελαμπρυσμένος ως ωράθης δι' αρετών, της Ορθοδοξίας τα δόγματα σφραγίζεις, και βεβαιοίς τον λόγον, Πάτερ, της πίστεως.

Χαίροις της Αιγίνης ο θησαυρός και των Ορθοδόξων αντιλήπτωρ και οδηγός, χαίροις της Ελλάδος αγλάϊσμα το νέον, Νεκτάριε, παμμάκαρ, σκέπε την νήσον σου.

Θείαις αγλαίαις προσομιλών δόξης ουρανίου, Ιεράρχα, θεαρχικώς ρύσαι την ψυχήν μου παθών των ψυχοφθόρων και φώτισον φωτί με της θείας χάριτος.

Του Αγίου Διονυσίου

Χαίροις ο Ζακύνθου γόνος λαμπρός, πρόεδρος Αιγίνης και Στροφάδων μέγας φρουρός, χαίροις εκκλησίας φωστήρ νέος τρισμάκαρ, αρχιερέων κλέος, ω Διονύσιε.

Του Αγίου Γερασίμου

Της Πελοποννήσου Θείος βλαστός, και Κεφαλληνίας ο πολύτιμος θησαυρός, και πάσης Ελλάδος αγλάϊσμα το νέον. Γεράσιμε Θεόφρον, σκέπε τους δούλους σου.

Του Αγίου Σπυρίδωνος

Χαίροις Τριμυθούντος η καλλονή, χαίροις Κερκυραίων ο σοφώτατος ιατρός, χαίροις της Τριάδος ο θείος μυστολέκτης, πατέρων μέγα κλέος, Σπυρίδων άγιε.

Του Αγίου Νικολάου

Ορφανών προστάτην τε και χηρών, πεινώντων τροφέα, πενομένων τε πλουτιστήν, αιχμαλώτων ρύστην, πλεόντων τε σωτήρα, κεκτήμεθα, παμμάκαρ, σοφέ Νικόλαε.

Της Ζωοδόχου Πηγής

Σπεύσον, Ζωοδόχος θεία Πηγή και των ασθενούντων η ταχεία απαλλαγή, τους κεκακωμένους και τετραυματισμένους, εκ των ποικίλων νόσων, ταχέως ίασαι.

Του Αγίου Κρίσπου

Χαίροις της Αιγίνης ο φωτιστής και του θείου Παύλου αγιώτατος μαθητής, Απόστολε Κυρίου θείε Κρίσπε, τους σε ανυμνούντας σώζε πρεσβείαις σου.

Χαίροις Εκκλησίας, θείε αστήρ, της Αιγίνης δόξα και προστάτα μοναζουσών, χαίροις ορθοδόξων φωστήρ νέος τρισμάκαρ, αρχιερέων κλέος θείε Νεκτάριε.

Τον εν Ιεράρχαις θαυματουργόν και εν τοις κινδύνοις απροσμάχητον βοηθόν, τον Όσιον Ποιμένα, προστάτην της Αιγίνης, Νεκτάριον τον Θείον, πάντες υμνήσωμεν.



Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η Δωδεκάς,

οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εις τω σωθήναι ημάς.



Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς. (τρις)



Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.

Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.



Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα

συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας

ημών ένεκεν τού ονόματός Σου.



Κύριε ελέησον. (τρις)



Δόξα Πατρὶ και Υιώ και Αγίῳ Πνεύματι.

Και νυν και αεὶ και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.



Πάτερ ημών ο εν τοίς ουρανοίς, αγιασθήτῳ το όνομά Σου, ελθέτῳ η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επὶ της γης· τον άρτον ημών των επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών ως και ημείς αφίεμεν τοίς οφειλέταις ημών· και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλὰ ρύσαι ημάς απὸ του πονηρού.



Ο Ιερεὺς: Ότι σου έστιν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα, του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος, νυν και ἀεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.



«Απολυτίκον»

'Ηχος α΄ «Της Ερήμου Πολίτης»

Σηλυβρίας τον γόνον και Εώας το καύχημα, της Ορθοδοξίας τον Στύλον και Αιγίνης το έρεισμα, Νεκτάριον υμνήσωμεν πιστοί, ως νέκταρ γαρ ανέβλυσεν ημίν, εκ πηγών του Σωτηρίου αρτιφανώς αρδεύον τους κραυγάζοντας. Δόξα τω σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι δόξα τω εν εσχάτοις τοις καιροίς λαμπρώς Σε αγιάσαντι.



Ο Ιερεύς μνημονεύει των υπέρ ων η Παράκλησις.

Εις την Απόλυσιν ψάλλομεν τα παρόντα.



Ήχος β΄ «Ότε εκ του ξύλου».

Πάντων προστατεύεις αγαθή, των καταφευγόντων εν πίστει τη κραταιά σου χειρί άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν, εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών, Μήτερ του Θεού του Υψίστου. Όθεν σοι προσπίπτομεν ρύσαι, πάσης περιστάσεως τους δούλους σου.

Όμοιον.

Πάσιν αντιλήπτωρ και φρουρός, και παραμυθία και σκέπη γενού, Νεκτάριε, τοις προσερχομένοις σοι, Πάτερ εκ πίστεως, και το θείον σου λείψανον κατασπαζομένοις, ο Θεός εδόξασεν, εν θείοις χάρισι, λύων πειρασμών καταιγίδα, και την των δαιμόνων μανίαν, φλέγων τω πυρί, της μεσιτείας σου.

Όμοιον.

Χρίσμα περικείμενος σεπτόν, προς το καταπέτασμα, Πάτερ, το επουράνιον χαίρων προσεχώρησας, ως ιερώτατος, ταις αχτίσι του βίου σου, καθωραϊσμένος και λαμπρώς θεούμενος τω Θείω Πνεύματι όθεν εκ νυκτός αγνωσίας προς τον της φωτίσεως όρθρον, και ημάς οδήγησον, Νεκτάριε.



Ήχος πλ. δ΄

Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι

ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.



Ήχος β΄

Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού,

φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.

Ήχος α΄

Τη πρεσβεία, Κύριε, πάντων των Αγίων και της Θεοτόκου την σην ειρήνην δος ημίν και ελέησον ημάς ως μόνος οικτίρμων.



Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον και σώσον ημάς.

Αμήν.

No comments:

Post a Comment

Note: Only a member of this blog may post a comment.